📖✍ A co gdyby to wszystko opisać? To, co widzimy w telewizji i na zdjęciach w gazetach i internecie? Jak opisać Polskę osobom, które - być może - nigdy jej nie widziały. Na przykład tak:  

“Letnia noc. Na szerokiej ulicy z reprezentacyjnymi budynkami setki stłoczonych ludzi. Niektórzy podnoszą ręce. Trzymają aparaty, filmują, robią zdjęcia. Na poprzeczną rurkę znaku drogowego przymocowanego do latarni wspięła się młoda dziewczyna. Trzyma pluszową kaczkę. [tłum skanduje: Rzućcie kaczkę ] Dziewczyna rzuca ją przed siebie. Chłopak łapie. Rzuca w drugą stronę. Nad głowami ludzi transparent z tekstem: POLSKA PAŃSTWEM PRAWA”.  

Piotr Marecki wraz z Reginą Mynarską i Kamilą Albin w książce “To nie jest Polska” opisują znane zdjęcia i filmy z polskiej historii używając do tego metody audiodeskrypcji. Efekt jest wstrząsający.   

Marecki pochodzi z miasta nazywanego “Troją Północy” i może dlatego w 2020 roku okazał się jednym z najczęściej komentowanych polskich Odyseuszy. Jego “Polska przydrożna”, antyreporterski reportaż, w którym równie dużo uwagi poświęca robieniu instastorek jak i przyglądaniu się przydrożnym szyldom czy rozmowom z mieszkańcami i mieszkankami, wzbudził spore kontrowersje. Przez jednych uważany za najgorszą książkę roku, a autor za wielkomiejskiego bufona, przez innych za wizjonerską nową opowieść o naszym kraju.  

Zajmuje się historią kultury niezależnej i kulturą cyfrową, na Uniwersytecie Jagiellońskim prowadzi UBU lab, jednostkę naukową zajmującą się kulturą cyfrową, współprowadzi wydawnictwo Korporacja Ha!Art. Piotr Marecki od lat testuje różne sposoby opisu świata, zajmując się rzeczami i tematami uważanymi często za marginalne, podobnymi do książek z motta jego wydawnictwa - rzeczami, które się nie opłacają. O co chodzi Mareckiemu? Zamierzam spróbować się dowiedzieć w “Godzinie bez fikcji” w Resecie Obywatelskim.