На 15 години, сè ти изгледа можно. Си викаш: ќе завршам факултет навреме, ќе најдам работа што ја сакам, ќе патувам, ќе бидам нешто. Сонуваш големо – не затоа што си наивен, туку затоа што уште не си се соочил со реалноста.До 20-тата година, соништата веќе не изгледаат толку гламурозно. Си научил што значи умор без причина, стрес без пауза и живеење со преголеми очекувања од себе. Не се откажуваш, ама веќе не се ни смешкаш кога зборуваш за иднината, туку ја мериш по смени, испити и колку пари имаш до крај на месецот.
Желбите, драги мои, имаат рок на траење – и знаете што? Тоа е сосема во ред.