
Успеавме да ја затрупаме Стерната. Ама не со песок, ниту со партали, ниту пак со камења. Туку со тишина, со молк. Со навика да не прашуваме, со страв да се слушнеме себе, со желба да бидеме нешто друго. Успеавме, зар не?
Ја затрупавме таа Стерна што бучи во нас. Ја покривме со гласни серии, со инфлуенсери што продаваат совети за мир, со туѓи зборови што ги викаме „наши“. Ја задавивме до шепот.