Edebiyatın gidilen gidilmeyen yollarını konuşuyoruz; yazının yönünü bilmediğimiz bir yere yürümek olarak düşünerek sezgi, merak ve hatırlama arasındaki geçişlerde duran karakterleri; gitmekle kalmak, unutmakla hatırlamak arasındaki eşikleri; metnin okurla kurduğu açık alanları, yazarken müzikle ve iç seslerle kurulan bağı, yazarın kendine olan mesafesini ve bu mesafede kendini yeniden üretme ya da silme hâllerini tartışıyoruz. 

Sebald’dan Modiano’ya, Wenders’tan Jarmusch’a; tren camına adını yazıp kaybolmanın, sonra “ev”e bambaşka bir yerden dönmenin sohbeti. Şehir bizi mi seçer, yoksa biz mi onu? Tokyo’nun sezgisi, İstanbul’un katmanları, Sophie Calle’in acı defteri ve Boym’un nostaljisi eşliğinde gündelik bir yürüyüş.

Bu bölümde “yol”u mutluluk vaadi değil, hafızayı açan bir eşik gibi konuştuk. Sebald’ın yürüyüşleri, Modiano’nun sisli sokakları, Wenders’in Paris, Texas’ı ve Jarmusch’un Paterson’ı aynı masada buluştu; Chris Marker’ın Güneşsiz’iyle şehirlerin sezgisel yanına uğradık. Zen’deki koan gibi, “tek elle alkış” sorusunu şehirlere uyarladık: Tokyo nasıl bir sezgi, İstanbul nasıl bir katmanlar bütünü? Rebecca Solnit’ten kaybolmanın yaratıcı hali, Sophie Calle’den karşılaşmalar ve Mona Hatoum’dan mesafeyle kurulan ev hissi geldi; Boym’un “reflektif nostalji”siyle “ev”in adresini duyguda aradık. Zorunlu göçün hikâyelerini de unutmadık; “Hakim’in Yolculuğu” ile yolun her zaman seçilmiş olmadığını konuştuk. Son sorumuz basit: Ev neresi—yer mi, yoksa geri döndüren his mi?

Konuğumuz yazar Müge İplikçi ile “eşik”te yaşamanın edebî dilini konuşuyor; Gloria Anzaldúa’nın nepantla kavramı ve Trinh T. Minh-ha’nın “speaking nearby” yaklaşımı eşliğinde aradalık, tereddüt, sessizlik ve yazının etiği tartışıyor; İplikçi’nin öykülerinde kadın karakterlerin karar eşiğinde duruşu, büyümenin kırıcı yüzü, suskunluğun kurduğu üçüncü yer, “canon bana uysun” diyerek kanona pazarlık açan bir yazı politikası ele alıyor ve su, çatlak, mırıldanma gibi motifler üzerinden hafıza ve özgürlük deneyimini kişisel anlarla ve güncel üretimlerle bağlıyoruz.  

Konuğumuz sanat tarihçisi ve akademisyen Seda Yavuz ile sanattaki 'gidilmeyen yollar', yarım kalmışlıklar ve bunların sanatsal üretime etkileri konuşuyor; sanatçıların yaşamlarında hastalık, savaş veya çeşitli engeller nedeniyle üretimlerinin kesintiye uğraması veya farklı yönlere evrilmesi durumlarını da ele alıyoruz. 

Edebiyat, sinema, sanat ve psikanaliz aracılığıyla yaşanmamış hayatların izini süren; Virginia Woolf’tan Ingmar Bergman’a, Frida Kahlo’dan Freud’a uzanan bir yelpazede, kimlik, seçim, arzu ve belleğin yarattığı ihtimallerin tartışıldığı Gidilmeyen Yol'un ilk bölümünde Aslı Kotaman, 'ya farklı olsaydı?' sorusunu felsefi, sanatsal ve duygusal bir anlatımla yazar Fatma Burçak ile analiz ediyor.