Tweede in een reeks van drie lezingen over posttraumatische stress en posttraumatische groei.

Iedereen krijgt vroeger of later in het leven te maken met ongevraagde en ongewenste gebeurtenissen die moeilijk te verwerken kunnen zijn. Zij lijken bij het leven zelf te behoren en soms lijkt het leven wel Fifty Shades of Trauma.

Sommige mensen lijken daar makkelijker mee om te kunnen gaan dan andere en vaak wordt dat toegeschreven aan eigenschappen als zelfvertrouwen of veerkracht. Dan rijst snel de vraag of dit vaste eigenschappen van de betrokkene zijn, dan wel of ze ontwikkeld kunnen worden….

Traumatische gebeurtenissen zijn onverwachte, ongewenste, ingrijpende gebeurtenissen die niet alleen een grote emotionele impact kunnen hebben, maar die volgens velen langdurige of zelfs blijvende wonden, kwetsuren en littekens kunnen veroorzaken. Als men er zo naar kijkt, veroorzaakt een trauma aanzienlijk lijden, voor jezelf en voor je omgeving. Men verliest elk houvast, twijfelt aan de zin van het leven en het kan aanleiding zijn tot depressie, verslaving of zelfs suïcide.

Is dit de enige manier om naar traumatische gebeurtenissen te kijken? Wat is de logica van posttraumatische stress en wat met posttraumatische groei?   Hebben bloemen en bomen geen zon EN regen nodig om te bloeien?

In deze lezingen behandelt Dr. Gerbert Bakx de vraag hoe met meer levenskunst met ongevraagde verrassingen en uitdagingen van het leven kan worden omgegaan.