Burası İstanbul Bakırköy'de bir hastane. Ben 399 No'lu hasta teşhis plak kompleksi marka sahibinin sesi. Bir iğne görmez miyim fırıl fırıl dönerim yolunuz buraya düşerse eğer bana plak fırçası getirin kristal iğne getirin. Ben insanları çok severdim çok severim. Çok saftım bir zamanlar inandım kandırıldım. İnsanları çok severdim inandım kandırıldım ama sevildiğim kadar sevilmedim. Karıma vatanıma milletime dostlarıma köpek gibi sadıktım belki ondan ötürü köpek yerine sayıldım. 70'ime 1 yaş kala teşhisimi koydular. Bütün bu saçma şarkıyı baştan sona çizip yeni bir şarkıya başlayacaktım müsade etmediler bana deli dediler. Şimdi bütün gece, bütün gece herkes mışıl mışıl uyurken ben gözümü kırpmıyorum. Mırıl mırıl, mırıl mırıl koza ören bir ipek böceği gibi yeni bir plak dolduruyorum ama bu seferki sahibinin sesi değil vicdanının öz sesi. Bütün dünyaya karşı. Ezilmiş kandırılmış okkanın altına gitmiş küçük adamların uyanış marşı: yalın güçlü imanlı. Ey benim insan kardeşlerim, gözlerinizi açın gerekeni yapın. Sakın siz de benim gibi safçasına plak olmayın sakın plak olmayın gözlerinizi açın gerekeni yapın gözlerinizi açın gerekeni yapın gözlerimizi açalım gerekeni yapalım. Sakın plak olmayın sakın plak olmayın sakın plak olmayın sakın plak olmayın sakın plak olmayın sakın plak olmayın sakın plak olmayın.