Buduję drogi do porozumienia, bo wierzę, że można się dogadać. Z szefem. Teściową, która woli jego byłą. Własną matką i ojcem. Drugą stroną patowych negocjacji. Nastolatkiem w domu. Krnąbrnymi uczniami. Mężem w kryzysie… A jeśli się nie da – wiem, jak wyjść z twarzą i mimo wszystko sięgnąć po to, o co od początku się rozchodziło. Bez krwi na zębach i ofiar na sumieniu.