Anett verliest 3 belangrijke mannen in haar leven. 20 jaar geleden overlijdt haar man plotseling aan een hartaanval en blijft ze achter met haar 2 zoontjes van 1 en 5 jaar. Ze moet er voor hen zijn en dat doet ze ook.
Maar 2 jaar geleden, als haar vader in de laatste levensfase zit, treft ze haar zoon Tosh dood aan in zijn studentenkamer. Hij is uit het leven gestapt. Als ook haar vader 3 weken daarna overlijdt voelt ze dat ze aan de afgrond staat, maar ze besluit dat ze daar niet in wil vallen.
Ze start met het schrijven van brieven aan Tosh, waarin ze deelt over haar emoties en gevoelens en haar leven. Niet alleen voor haar werkt dit helend, maar ook voor de mensen die dit op social media lezen, gezien de reacties die hierop komen.
Er is geen keuze, je moet door de rouw heen, maar daarin is geen goed of fout. Daar horen allerlei emoties bij, zoals boosheid, schuldgevoelens en verdriet, maar ook lachen is daar onderdeel van.
We hebben een prachtig open gesprek met elkaar over verlies, rouw, keuzes, veerkracht en jezelf.
Of kijk de podcast op Youtube
