Kun je mensen met een verstandelijke beperking dwingen om gezond te eten? En kun je huisregels waarin een vorm van gedwongen zorg zit opleggen aan iedere client?
Mensen met een verstandelijke beperking moeten zoveel mogelijk de vrijheid hebben om hun eigen leven in te richten. De zorg moet aansluiten bij hun behoeften en zoveel mogelijk vrijwillig zijn. Als het echt niet anders kan, is gedwongen zorg – in de gehandicaptensector ook wel onvrijwillige zorg genoemd- een laatste redmiddel. Maar of toepassing ervan altijd terecht is, is niet altijd even zwart-wit te bepalen.
In deze vijfde en laatste aflevering van de podcastserie Dwang en dilemma’s van de inspectie gaat het over dilemma’s rond gedwongen zorg in de gehandicaptenzorg, waar de Wet zorg en dwang geldt. Zorgverleners vinden het toepassen van die wet lastig. Bijvoorbeeld als het gaat om de vraag of huisregels voor iedereen mogen gelden of dat ze op maat moeten worden vastgesteld. Mag je cliënten verplichten op hun kamer te blijven, omdat je de overdracht met je collega’s moet doen? En kun je ‘gezond eten’ opleggen en wat is dat dan? Het zijn dilemma’s uit de dagelijkse praktijk.
Nathalie Koopman praat hierover met:
• Jitske de Haan, Wzd-functionaris en GZ-psycholoog bij 's Heeren Loo. Dit is een grote instelling voor mensen met een verstandelijke beperking met locaties in bijna heel Nederland.
• Thijs Melchior, coördinerend inspecteur bij de inspectie met als aandachtsgebied gedwongen zorg.
In deze aflevering vertellen twee cliënten van ’s Heeren Loo hoe zij aankijken tegen beperkingen om zelf hun leven in te richten: het verplichte kamermoment, gezond eten én je rijbewijs mogen halen.
