De revolutie hing in de lucht toen Liesbeth Vollemans (1957) zich in de jaren 70 ontpopte tot een rebelse Rotterdamse tiener. Met vrienden en vriendinnen ontdekte ze het uitgaansleven en de muziek en de drugs die daarbij hoorden. Speed en later heroïne brachten haar een ongekende euforie en een intens gevoel van verbondenheid. En als weekendgebruiker ging dat prima samen met het werkend bestaan. Tot ze werkloos raakte en de heroïne haar leven overnam. Dat bracht haar naar bekende toevluchtsoorden voor gebruikers als Perron Nul en de Pauluskerk, maar ook bij de Rotterdamse Junkiebond en haar spraakmakende acties. In deze podcast kijkt Vollemans terug op de betovering van toen en de ontluistering die volgde, maar ook op het activisme van gebruikers zoals zij die zich inzetten voor de emancipatie van de junk.

Heb je zelf ook een drugsmonoloog die je zou willen delen? Ga dan naar https://drugsmonologen.nl/vertel-je-verhaal/