Film Hayvanları bu bölümünde, Bienal’in Üç Ayaklı Kedi’sinin ardından Ceyda Torun’un 2016 yapımı Kedi belgeselini odağına alıyor. Belgesel anlatısının ve biçiminin “meraksızlığını” Haraway’in hattından eleştirirken, birlikte-yaşamın mümkünü ve yükümlülüğü üzerine düşünüyor.
* İstanbul’un birbirini yaşatmak için her şeyi deneyen - onca şiddet ve tersi çabaya rağmen- birlikte serpilen kedi insan yoldaşları için geliyor: bir Kemal Burkay şiirinden Arto Tunçboyacıyan’ın bestelediği Gülümse, Sezen Aksu söylüyor:
https://open.spotify.com/track/5fejcHsVRZuxHu0XpCeiqf?si=804ceeaecd9f438b
Referanslar:
Donna Haraway (2008) When Species Meet, University of Minnesota Press, Minneapolis ve Londra.
Jonathan Burt (2002) Animals in Film, Reaktion Books, Londra.
Özlem Güçlü (2019) “Kedi’nin Temizliği, Taşkafa’nın Hayaleti: İstanbul Sokaklarında Türler Karşılaştığında”, Şehir ve Hayvan (der. Ayten Alkan), Patika, İstanbul.
Randy Malamud (2010) “Animals on Film: The Ethics of The Human Gaze”, Spring, 83: 1-26.
Steve Baker (2001) Picturing the Beast: Animals, Identity and Representation, University of Illinois Press, Urbana & Chicago.