Diagnostyka z pulsu to filar diagnostyki w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej. Z jej pomocą terapeuta/lekarz medycyny chińskiej jest w stanie określić ogólny stan zdrowia pacjenta, ale także które systemy narządowe i/lub meridiany nie działają prawidłowo, czy u pacjenta dominuje stres, czy występują stany zapalane w ciele (i gdzie), czy stan jest ostry czy przewlekły i wiele więcej. W medycynie chińskiej wyróżnia się 28 patologicznych rodzajów pulsów, a podczas badania oprócz szybkości pulsu ocenia się również jego głębokość, falę tętna, miarowość, wypełnienie i napięcie naczynia krwionośnego.

Medycyna zachodnia natomiast zaburzenia pulsu kojarzy zazwyczaj z chorobami samego serca i współcześnie zwraca uwagę na jego dwa parametry: miarowość i szybkość, chociaż w podręcznikach lekarskich można znaleźć również informacje na temat takich parametrów jak chybkość, napięcie, wypełnienie czy symetria. Na podstawie tych parametrów wyróżnia się również kilkanaście patologicznych pulsów takich jak puls nitkowaty, chybki, tachykardię, bradykardię, puls dziwaczny czy puls bliźniaczy.

Lokalizacja badania pulsu także ma także olbrzymie znaczenie. Puls można badać na tętnicach szyjnych, na głowie, klatce piersiowej, brzuchu, kończynach dolnych i górnych. Badanie pulsu na tętnicach obwodowych miało znaczenie zarówno w starożytnych Chinach (gdzie mówiło o zabrzeniach danych meridianów) jak i we współczesnej medycynie i fizjoterapii (gdzie mówi o zaburzeniach naczyniowych lub barierach tkankowych, które blokują przepływ krwi).

Odcinek ten jest próbą znacznego uproszczenia diagnostyki z pulsu i przedstawienia jej podstawowych założeń do wykorzystania w domu lub w praktyce. Diagnostyka z pulsu zarówno w medycynie zachodniej jak i chińskiej wymaga lat praktyki. Nieprawidłowości w pulsie przedstawione na filmie należy traktować bardziej jako wskazówki - nie wolno zapominać, że jest to badanie bardzo subiektywne, a wpływ na jego wyniki może mieć bardzo wiele czynników.