Wspólnie z Karoliną przycupnęłyśmy na poboczu, gdzie było przyjemnie i trochę życzeniowo. Rozmawiałyśmy o marzeniach. Takich małych, ale i takich dużych. O tym, że naprawdę można je spełniać. Może to zabrzmi górnolotnie, ale po spotkaniu z Karoliną miałam myśl, że to jest do zrobienia, to co w mojej smutkowej głowie mi się roi. A Ucieczka w zniewolenie mnie zniewoliła…Po lekturach bliskich mojej wyjątkowej profesji, historia Sue i Cho na chwile wprawiła mnie w stan innej, lekkiej grawitacji. I czekam na drugą część zniewolenia.