Bazen bir koku, bir evin değiştiğini söyler…
Ama aslında değişen bizizdir.

Bu bölüm, anneliğe geçişin görünmeyen eşiklerini anlatıyor.Bedenin bir bedene, ruhun başka bir ruha yuva oluşunu.Evlerin kokusu değişir çünkü biz içten içe dönüşürüz. Bu dönüşüm bazen bir vanilya kokusuyla, bazen bir gözyaşıyla fark edilir.

Yeni doğan bir bebekle birlikte yalnızca gündelik yaşam değil, zaman, hafıza, anlam ve benlik duygusu da yeniden şekillenir.Lohusalık… yalnızca fiziksel bir süreç değil; metafizik bir sarsıntıdır.

Bu bölümde, modern zamanların planlı anne anlatılarının ötesine geçiyor, kadim bir içsel deneyime doğru yürüyoruz.Belki de ilk defa, kendimize ve kainata aynı anda tanıklık ediyoruz.

Vanilyalı bisküvi kokan bir evde…Bir annenin yeni dünyası başlıyor.