Bazen bir kelime bütün hayatı değiştirebilir. Adı konmadan gelip geçen bir deneyim, bir etiketle birlikte kimliğe dönüşür. "Panik atak" dediğim an, o his artık sadece yaşanıp geçen bir şey olmaktan çıktı; zihnimde kalıcı bir mühüre dönüştü. Çocukken "çalışkan, sorumluluk sahibi" denirken, büyüdükçe "her şeyi başarır" beklentisine hapsoldum. Oysa etiketler bizi tanımlamaz, sadece geçici birer bakış açısıdır. Ve bazen en büyük hafiflik, adını koymadan yaşadığımız anlarda gizlidir.