Zeven jaar geleden overleed de vader van Julie (35) aan suïcide. In slechts een paar maanden tijd veranderde hij van een levenslustige, betrokken man naar iemand die geen uitweg meer zag. Niemand wist dat het zó slecht met hem ging — tot hij besloot uit het leven te stappen.

Julie bleef achter met intens verdriet, veel vragen en ook boosheid — niet op hem, maar op de situatie. Ze mist hem nog elke dag, vooral omdat hij zo’n liefdevolle vader was. Ze gelooft dat zijn dood niet nodig was geweest en dat juist in die wanhoop ruimte had moeten zijn voor hulp, voor lucht, voor licht.

Sindsdien zoekt ze naar betekenis en maakt ze ruimte voor rouw. Ze wil het beste halen uit het slechtste dat haar is overkomen. Daarom zet zij zich actief in voor dit onderwerp — omdat we als mensen allemaal kwetsbaar zijn en het iedereen kan overkomen. Suïcide gaat vaak niet over dood willen, maar over verlost willen zijn van de pijn, de uitzichtloosheid en de wanhoop.

Met dit gesprek wil Julie bijdragen aan het doorbreken van het taboe en de schaamte rond suïcide. Ze ondersteunt verschillende initiatieven en werkt ook voor 113.

Struggle je met gedachten aan zelfdoding? Praat erover. 113 is er voor je. Dit kan anoniem via www.113.nl of bel gratis 0800-0113.