Als er één vis is die je nooit meer mag eten, dan is het wel de majestueuze Blauwvintonijn. Dat weet iedereen. Toch? Rond het begin van de eeuw stonden de bestanden op instorten, met name door een sterk toegenomen wereldwijde honger naar sushi, waar de blauwvintonijn een onmisbaar ingrediënt voor is. Maar hoe staat het er nu mee?  🐟 De Visdetective gaat langs bij Marinus Noordenbos, een IJmuidense vishandelaar die verliefd werd op Japan (en in Japan: hij vond er zijn vrouw) en die nu op een industrieterrein een van beste sushirestaurants van Nederland runt. Hij doet namelijk het ondenkbare: hij importeert blauwvintonijn.  🐠 Met tonijnexpert pur sang Steven Adolf, schrijver van twee boeken over de gigantische roofvis en onafhankelijk visserij-adviseur bespreken de detectives verder de staat van de Blauwvintonijn. En of het niet gewoon tòch kan: af en toe van blauwvintonijn genieten 🐡 Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Is Seaspiracy, de nieuwe Netflix-docu over vis en visserij, een belangrijke film of sensatiebeluste troep?

Mosselen zijn rare diertjes. Ze zijn familie van de slak in je tuin èn de octopus, maar zitten zelf het liefst op een bank in Waddenzee of de Oosterschelde. En ze doen alsof ze planten zijn want ze laten zich uitstekend zaaien, verplanten, maaien en oogsten. ‘Het waren toch dieren?’, hoor ik u zeggen? Jazeker, dat zijn het. Maar de Zeeuwen, vooral de bewoners van Yerseke, zijn boeren op zee geworden zaaien hun percelen in met mosselzaad. En als het oogsttijd is, verschaffen ze met name de Belgen van dampende pannen zalig zilt mosselvlees. De Visdetective gaat naar het platteland op zee en ontdekt het duurzaamste zeebeest dat je in Nederland kunt eten: Mytulis edulis. Maar waarom eten Nederlanders het zo weinig?  🐟 Waarom eet een Belg met veel gusto bij elke zonnestraal een pot mosselen en zijn Nederlanders daar niet voor warm te krijgen? Deze lokale schelpdieren zijn nochtans een toonbeeld van duurzame visserij. Ze worden opgekweekt in het water van de Oosterschelde door ‘mosselboeren’ die de kleine mosseltjes zaaien, maaien en oogsten. Vanwaar al deze plattelandstermen? En wat heeft de zeester ermee te maken? De Visdetective stelt een onderzoek in naar het duurzaamste zeedier dat je in Nederland kan eten: Mytulis edulis, oftewel de gewone mossel. Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

De rode mul is een lekkere vis. En hij wordt steeds meer gevangen door Nederlandse vissers. Zij zien het als bewijs dat het goed gaat met het bestand en als bevestiging dat de visserij erop duurzaam is. Maar onderzoekers en NGO's houden een slag om de arm: want ja, hoeveel mul zwemt er eigenlijk in zee? Hoe meet je dat eigenlijk? Je kunt ze moeilijk tellen onder het wateroppervlakte. De visdetectives onderzoeken deze keer de stelling dat er plenty more fish in the sea zou zijn. Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Wist je dat een bepaalde soort rivierkreeften zichzelf kan klonen?

Waarom buigen wetenschappers buigen zich al eeuwenlang over deze lange glibberige vis?

In De Visdetective kom je te weten welke vis je zonder zorgen mag opeten – en welke liever niet.