Maaike kreeg op haar 31e te horen dat ze borstkanker had, net toen ze met haar man besloten had om aan kinderen te gaan beginnen. Er volgde een behandeltraject en daarmee moesten ze hun kinderwens jarenlang uitstellen. Maaike vertelt hoe dit voor hen was, en hoe dat nu nog steeds elke dag een onderdeel is van hun leven. Hoe de kinderen van hun vrienden een belangrijke rol hebben gespeeld in de tijd dat ze zelf nog niet aan kinderen mocht/kon beginnen, over zwaaien naar de ingevroren eitjes als ze met de auto langs het ziekenhuis reden en over vertrouwen blijven houden in die ene wens die hopelijk op een dag toch vervuld mag worden. Een ingrijpend en kwetsbaar verhaal, waar ondanks alles het vertrouwen en positiviteit vanaf spat.