Theatermaakster en dichteres Marjolijn van Heemstra en de Indiase acteur Satchit Puranik zagen als kleine kinderen ieder in hun deel van de wereld de verfilming van het heilige hindoeïstische boek Mahabharata door regisseur Peter Brook (in 1989). Beiden waren onder de indruk van het epische verhaal vol Hindu-goden en helden, maar vooral van de optimistische visie op de mensheid van de regisseur. Veel Indiers dachten daar echter anders over. Zij vonden dat een Westerse regisseur niet zomaar aan de haal mocht gaan met hun heilige boek. Van Heemstra onderzocht voor haar nieuwe theatervoorstelling Mahabharata wat er vele bomaanslagen, kapingen en oorlogen later overblijft van het ideaal van de film en toetst haar eigen idealen aan de werkelijkheid in India.