Astrid Holleeder is haar leven niet meer zeker sinds zij en haar zus Sonja tegen hun broer Willem Holleeder hebben getuigd. De afgelopen 10 jaar heeft Astrid op bijna 30 verschillende 'onderduikadressen' gewoond, zonder vrienden of sociaal leven. Openhartig en kwetsbaar maar zeker ook strijdvaardig vertelt Astrid over het verlies van haar identiteit, haar zeer beperkte dagelijkse leven, de liefde voor haar dochter Miljuschka en hoe ze aan haar kleinkinderen moest uitleggen "dat oma op een lijst staat om vermoord te worden." Ook vertelt ze waar de kracht vandaan haalt om iedere dag positief op te staan, én ze geeft antwoord op de vraag: als je dit allemaal had geweten, zou je dan nog eens getuigen?"