Storyteller: Danial Esmaeilian
Author: Hossein Atash Parvar
متنی که گوش می‌کنید نوشتهی جوان سی ساله‌ایست که چهار، پنج سال در آمریکا زندگی کرده و حالا تصمیم گرفته است به ایران برگردد. او این متن را در پاسخ به پرسش‌ها و اظهرنظرهای پدر و مادرش نوشته است. شاید شنیدنش برای دیگرانی هم که در فکر رفتن یا برگشتن اند جالب باشد.
نوشتهی از سبیدو
نوشته‌ای از سبیدو
نوشته‌ای از سبیدو
درس می‌شه
نوشته‌ای از سبیدو
ساخت ویدیو مهرداد شکری
(بخش‌هایی از سینمایی مغزهای کوچک زنگ زده)
______________________
قسمتی از
Silent
t.me/danialesmaeilian/540
صدا: دانیال اسماعیلیان
نوشتهی سَبیدو
خاطرات کمرنگ میشن
بدون اینکه از ما اجازه بگیرن.
با هر فیلم خوبی به خودت برمی‌گردی، و با هر آهنگ قشنگی دوباره خودت‌رو می‌بینی، از جایی نزدیک‌تر، از گوشه‌ای که هیچکس دیگه‌ای نمیتونه ببیندت، خیال میکنی که یاد دیگریه، اما نه، تو فقط یاد خودت افتادی، یاد چیزی که می‌خواستی باشی، یاد جوری که دوست‌داشتی بشه، همه‌ی دل‌گرفتن‌ها برای پوسیده‌ترین باور دنیاست، اینکه حقم بیشتر از این بود، اما باید گذاشت فیلم تموم بشه، باید اجازه داد آهنگ به آخر برسه، و آرام منتظر سکوت بعدش شد، و بگذاری اون سکوت بهت نشون بده که تو فقط زندگی کردی، همین، و این تنها کاری بود که میشد کرد، از حالا به بعد «نه بخواه و نه رد کن، بپذیر برای آن‌که چشم‌بپوشی»
سَبیدو
اثر پروانه‌ای
اثری ۴ دقیقه ای با ۴۴ نویسنده
اثر پروانه‌ای می‌گوید بال زدن یک پروانه در برزیل می‌تواند باعث ایجاد طوفان در تگزاس شود.
دوستان ما، مخاطبان پادکست جدی، برای یکی از تصاویری که در صفحه ی اینستاگرام جدی منتشر کردیم، عنوان‌های سه کلمه ای نوشتند. اثر پروانه‌ای کلاژ ۴۴ کامنت است، ۴۴ فکر، ۴۴ اثر.
اثر پروانه‌ای را از آنجا باز کنید که ابتدا ویدیو را می‌بینید و بعد دو سه بار با هندزفری گوش می‌کنید.
کولاژ متن میثم بهاران
تدوین و صدای دانیال اسماعیلیان
کاور عادل مینایی
نوشتهی سبیدو
نوشتهی سبیدو
قصه‌گو: دانیال اسماعیلیان
آهنگساز و تنظیم: علی بحرینی
انتخاب داستان: محمد سیاح زاده
نویسنده: میک جکسون