Funkcjonują dwa skrajne obrazy dwudziestolecia międzywojennego. Z jednej strony – rozwijająca się kultura, szkolnictwo czy etos odbudowy kraju, z drugiej – bieda, braki infrastrukturalne i problemy społeczne. Na mapie odrodzonej Polski Łódź nie była wyjątkiem. Przeludnione mieszkania, wysoka umieralność dzieci i rynsztoki kontrastowały z fabrykami, pałacami i zdobnymi kamienicami.
W 6. odcinku podkastu „Łódź poprzez wieki. Rozmowy jak przy kawie” Justyna Tomaszewska rozmawia z profesorem Krzysztofem Stefańskim o architekturze Łodzi międzywojennej i o działaniach władz, które miały uczynić z Łodzi miejsce lepsze do życia, miasto nowoczesne i wygodne.
Profesor mówi m.in. o budowie sieci nowoczesnych i funkcjonalnych szkół, które zapewniły łódzkim dzieciom dostęp do edukacji, o osiedlach społecznych budowanych według najbardziej aktualnych trendów architektonicznych. Wiele uwagi poświęca też łódzkim kamienicom i obiektom modernistycznym z lat trzydziestych XX wieku zmieniających oblicze ówczesnej Łodzi i do dziś urzekających nowoczesnością oraz rozmachem. Nie mogło też zabraknąć słowa o architektach, którzy tę nowoczesną Łódź tworzyli.