Wszyscy chcą mieć zaangażowanych ludzi. Ale co, jeśli to zaangażowanie zaczyna działać jak toksyna – wypala jednostki, rozbija zespoły i niszczy organizację od środka?

W tym odcinku przyglądam się zjawisku, które wygląda na sukces, a często kończy się katastrofą. Mówię o przeangażowaniu – o tym, jak granica między odpowiedzialnością a obsesją potrafi się zatrzeć. O lęku, który pcha nas do nadgodzin. O perfekcjonizmie i pracoholizmie, które firmy chętnie nagradzają, choć w dłuższej perspektywie płacą za nie najwyższą cenę.

To też rozmowa o kulturze pracy, w której bardziej liczy się to, jak wyglądasz, niż to, co naprawdę robisz. O teatrze zaangażowania, który potrafi zdominować nawet najlepsze zespoły i sprawić, że nikt już nie wie, kto naprawdę coś robi, a kto tylko dobrze gra.

Ten odcinek może być trudny – zwłaszcza jeśli jesteś tą osobą, która zawsze „daje radę”. Ale może właśnie dlatego warto go posłuchać.