Ik schreeuw het nog net niet uit van de pijn en tegelijkertijd ontsnapt er een lach uit mijn keel. Het is een mindfucking ervaring daar in die tandarts stoel. Pijn wordt weggemoffeld met afleiding: in dit geval Friends kijken op Netflix terwijl de mondhygiëniste mijn gebit flink onder handen neemt. Het klinkt leuk in theorie, maar of het handig is… It makes me wonder: Mogen we nog pijn voelen? Leren we nog dat het MAG en helemaal okay is? Of onderdrukken we onze pijn en pijnlijke emoties het liefst met zoveel mogelijk afleiding? Kan het ook juist helend zijn om er doorheen te gaan? Ik maakte er een podcast over. Veel luisterplezier!