Masja de Vogel is mijn gast in deze aflevering van onze podcast Cadeautje verpakt in prikkeldraad.

Masja was 9 maanden dakloos toen ze 20 jaar was. Het was een indrukwekkende en moeilijke tijd. Er werd niet naar haar omgekeken en het leven op straat was bijzonder zwaar.

Nadat ze haar leven weer ‘normaal’ had ingericht, vertelde ze niemand dat ze zelf dakloos was geweest. Ook niet toen ze in de dak- en thuislozenopvang werkte.

Het dakloos zijn vormde haar ook en heeft haar bij zichzelf gebracht. Omdat het een onderdeel van haar leven was en is, kreeg ze steeds meer het verlangen om haar verhaal te delen.

Ze schreef daarom het boek 'De Soepbus'.

In de podcast praten we onder andere over:

• Hoe ze dakloos raakte toen ze 20 jaar was

• Hoe het is om dakloos te zijn

• Dat ze haar periode van dakloos zijn verzweeg tot aan haar 50ste

• Hoe haar identiteit voor een belangrijk deel werd gevormd door haar ervaringen als dakloze

• Dat ze zich vaak afvroeg hoe zij met haar ‘positieve’ verleden dakloos kon worden

• Hoe haar zelfbeeld veranderde door de periode dat ze dakloos was

• Dat ze dingen deed die echt niet konden, maar dat nood wetten brak

• Dat ze bij haar vader in de garage moest slapen toen ze uiteindelijk om hulp vroeg

• Hoe haar vader haar uiteindelijk wel hielp door haar te laten opnemen in een gesloten GGZ- instelling

• Hoe ze de periode in de GGZ-instelling ervoer

• Dat iedereen in de huidige tijd zo maar dakloos kan worden

• Hoe ze veel over zichzelf leerde in de periode van dakloos zijn

• Dat het begrip PostTraumatische Groei haar na 30 jaar alsnog erkenning gaf, een eyeopener was en rust gaf

• Dat ze haar verhaal nu deelt en dat ook bijzonder eng en spannend vindt

• Dat ze door haar angst heen gaat omdat ze een wereld voor zichzelf wil creëren waarin ze totaal zichzelf kan zijn; inclusief haar verleden