Katinka Simonse, bekend als Tinkebell, is beeldend kunstenaar die zich het onrecht in de wereld niet alleen sterk aantrekt maar deze ook wil bestrijden. Hierbij schuwt ze geen enkel middel, ook niet als dit haarzelf schade toebrengt. Zo liet ze zichzelf steriliseren om aandacht te vragen voor het fosfaatprobleem, en maakte ze een kalender met naaktfoto’s van zichzelf om twee meisjes, die in de prostitutie in Manilla werkten, te redden. 

Ze kijkt met een haast naïeve blik naar de wereld en legt blinde vlekken bloot. Ze stelt lastige vragen, bijvoorbeeld: ‘Waarom dragen wij kleding van koeienhuid, maar niet van kattenvacht?’ De tas die ze maakte van haar door haarzelf vermoorde kat, leverde veel haatmail. Ook hiervan maakte ze een kunstproject.  De stelligheid van Tinkebell kan hard overkomen en weerstand oproepen, maar we moeten zijn dankbaar dat er kunstenaars rondlopen die brandende thema’s aanpakken. Zo streed ze bijvoorbeeld voor het kinderpardon om te voorkomen dat vluchtelingenkinderen werden uitgezet. En reisde ze naar Fukushima om onderzoek te doen naar de gevolgen van de kernramp.

Op dit moment maakt ze kunstwerken met als grondstof het fijnstof dat ze in de duinen bij Tata Steel vindt. Zwarte doeken met de afdruk van gedroogde bloemen als witte vlekken, de ‘Flora Tata Metallica’. Aan het eind van de dag heeft ze hoofdpijn en aan het einde van de week soms een bloedneus. Maar het werk moet gemaakt worden, want volgens Tinkebell is “rond Tata Steel wonen vele malen ongezonder dan in Fukushima.”   

Ook blijkt Tinkebell een verwoed brievenschrijfster: minsten één per dag - en wil ze graag schaak leren.