Compassie als Spirituele Oefening in Verbeeldingskracht

In deze 'dharmatalk' heeft een van onze leden het over de oefening van compassie, als onderdeel van de Zuivere Intentie, in herstel van verslaving. De 'talk' eindigt met een meditatie van een kleine 15 minuten op compassie.

Om duidelijk te maken hoe belangrijk het is om je te realiseren dat compassie - Karuna in het boeddhisme -een hartspraktijk is, dus een oefening van het hart (en niet van het denken), kan het helpen om de oefening van compassie te zien als een oefening in de verbeeldingskracht.

Het denken in de oefening van Liefdevolle Vriendelijkheid en Compassie vormt eigenlijk altijd een hindernis in de volledige praktijk van de oefening. Sterker, als je aan het denken bent - vol van kritiek, van 'slimmigheden', van 'twijfel', - ben je eigenlijk helemaal niet aan het oefening in de Zuivere Intentie.

In plaats daarvan raak je verstrikt in één van de hindernissen zoals de Boeddha die noemde: de twijfel en de onrust. Je raakt in je hoofd en komt in de wolken van patronen en conditionering vast te zetten, in plaats van de oefening met je hart te volgen.

Je kunt je daarbij altijd de volgende vragen stellen:

- Is deze gedachte waar? Houd de gedachte stand, of is het gewoon een (hele grote, grijze) wolk in de lucht van de opmerkzaamheid?

- Is de gedachte werkelijk 'slim'? Weet je het echt 'beter' dan de oefening? Of is het denken enkel een patroon dat optreedt in de conditionering van je geest, in reactie op wat er van je gevraagd wordt: namelijk te vertrouwen en je over te geven aan de oefening?

- Brengt de gedachte je rust of onrust?

Bedenk je altijd dat de oefening van de Zuivere Intentie en de achterliggende brahmaviharas, geen denkoefeningen zijn, maar oefeningen van het hart.

Het hart is verbonden aan het gevoel, aan de creativiteit en aan de grenzeloze verbeelding. Op die manier kan het helpen om iedere meditatie op compassie te zien als spirituele oefening in de verbeeldingskracht.