Przez pierwsze dekady współczesnej astronomii uważano, że skład wszystkich ciał niebieskich jest zbliżony do Ziemi. Badania nad promieniowaniem ciała doskonale czarnego pokazały, że ziemskie skały podgrzane do odpowiedniej temperatury będą produkować światło podobne do słonecznego. Dopiero na początku XX-go wieku wysiłkami Cecilii Payne Gaposkin i jej naśladowców udało się ostatecznie udowodnić, że gwiazdy nie są wielkimi gorącymi Ziemiami, tylko gazowymi reaktorami atomowymi.