İç sesin bazen seni ileri taşır, bazen olduğun yere sabitler. Ne dediğinden çok, nasıl söylediği belirleyicidir. Bu sesi yönetebilmek, içsel gücünü yeniden kazanmanı sağlar.

Önce duygunun adını koy. Bu bir korku mu, kaygı mı, yoksa öfke mi? Netleştirmek, onun seni sürüklemesini engeller. Sonra kendine sor: “Buna şu anda gerçekten neye ihtiyacım var?” Bu basit soru, savunmadan çıkıp farkındalıkla yanıt aramana yardımcı olur.

Duyguyla savaşmak yerine onu tanımayı seç. Onunla kalmak, direnmeyi bırakmak demektir. Ve bu da seni hedefin baskısından kurtarıp sürece odaklanarak ilerlemeye yönlendirir. Çünkü gelişim, sonuçtan çok sürece verdiğin emekle oluşur.

Bugün yalnızca bir duygunun adını koyman ve onunla kısa bir iç diyalog kurman, kendine koçluk yolunda ilk adımı atman için yeterli olacaktır.