Bazen en çok da görülmeye çalışırken yorgun düşeriz.
Beğenilmek, onaylanmak, takdir edilmek…
Tüm bunlar insan olmanın doğal parçaları. Ama ışığımızı sadece dışarıdan gelen hayranlıkla beslemeye çalıştığımızda,
içimizdeki kaynakla bağımız zayıflar.

Bugün başka bir yerden bakıyoruz parlamaya.
Görünmek için değil, içten gelen bir çağrıyla...
Kendini ispat etmek zorunda olmadan...
Kendi özünden çıkan ışığı paylaşmanın hafifliğiyle…

Çünkü gerçek parlaklık, dışarıdan değil içeriden başlar.
Ve başkalarının gözünden önce, kendimizin tanığı olduğumuzda özgüvenimiz köklenmeye başlar.

Hazırsan, bugün kendi iç ışığını başkasının yargısındanözgürleştiriyoruz.
Ve kendi parıltının kendine yettiğini hatırlıyoruz.