zapis spotkania promocyjnego numeru Autoportretu "OBRZEŻA MIASTA", które odbyło się 4 grudnia 2024 roku w Spółdzielni Ogniwo.

„Obrazy suburbiów skroluje się szybko na Instagramie i Facebooku (na suburbiach się mieszka, spłacając kredyt), a w rzeczywistym świecie suburbanizacja wokół dużych miast i semiurbanizacja w bezpośrednim sąsiedztwie tych mniejszych bije w Polsce po oczach.” – pisze w najnowszym „Autoportrecie” Wojciech Wilczyk. Jak proces wielkiej przestrzennej zmiany został utrwalony w polskiej fotografii? Jak obrazuje się przedmieścia, obrzeża metropolii, suburbia w fotografii światowej? Zapraszamy na wykład Wojciecha Wilczyka, w którym zostaną zaprezentowane projekty artystyczne rejestrujące procesy ekonomiczne i społeczne toczące się na obrzeżach współczesnych miast autorstwa Eustachego Kossakowskiego, Macieja Rawluka, Aleksandra Gronskiego i Alejandro Cartageny.

WOJCIECH WILCZYK - Fotograf, poeta, autor esejów i tekstów krytycznych o sztuce, kurator wystaw. Autor dokumentalnych projektów fotograficznych: „Kalwaria”, „Czarno-Biały Śląsk”, „Postindustrial”, „Życie po życiu”, „Niewinne oko nie istnieje”, „Święta Wojna”, „Inne Miasto” (wraz z Elżbietą Janicką), „Słownik polsko-polski”, „Widok zza bliska”, „Niewidzialne pomniki wolności” Więcej: instagram.com/wojtek.wilczyk

„Autoportret” OBRZEŻA MIASTA 3 [86] 2024

Granice administracyjne miasta oznaczają koniec jakiegoś porządku, nawet jeśli określamy go jako chaos przestrzenny. Formy współczesnych przedmieść determinuje przede wszystkim ekonomia. Grunty, tańsze niż w mieście, obrastają kakofonią przestrzennych kontrastów. Sąsiadują tam ze sobą szeregi domów jednorodzinnych w urbanistyce łanowej, zarośnięte nieużytki, węzły transportowe, zabudowa usługowa i mieszkaniowa podmiejskich gmin, składy budowlane, strefy przemysłowe, parki technologiczne, salony samochodowe, hurtownie, a wszystko to poprzetykane monotonią ekranów dźwiękowych lub farm fotowoltaicznych. Obszary pomiędzy archetypicznymi miastem a wsią socjologowie i urbaniści nazywają międzymiastem. Rozciąga się ono wzdłuż dróg i odnóg, między liniami kolejowymi i autostradami. Jakkolwiek oceniać kondycję przestrzenną obrzeży miast, właśnie tam swoje potrzeby życiowe – z wyboru lub konieczności – realizuje spora część globalnej populacji. Nadzieję na wyjście z kryzysu suburbanizacji dostrzegamy w ludzkim dążeniu do wspólnotowości. Jako społeczeństwo – po latach wiary w samoregulujące mechanizmy rynkowe – dajemy sobie przyzwolenie na planowanie.

Spotkanie dofinansowane ze środków MKIDN, Fundusz Promocji Kultury