Alleen staan of alleen staand
Laat ik beginnen met een gedicht van mijzelf te citeren alvorens dieper op dit onderwerp in te gaan.
Wanneer de dagen lengen
De zon niet meer kan verzengen
Komt het besef binnen
Waar we weer aan beginnen
Die lange donkere maanden
Waar we al vaker een weg door baanden
Steeds lijkt die weg een stukje langer
En is de smaak iets wranger
Elke keer wanneer het weer voor bij is
Voel ik het gemis
Ergens in mijn hoofd blijft het gat
Dat er in mijn kindertijd niet zat
Een zwaar gedicht dat refereert naar het feit dat we als kinderen opgroeien en veel meemaken.
Soms staan we alleen maar zijn niet alleen staand, we horen ergens bij.
Je hebt allemaal een sociale groep waar je jezelf thuis hebt gevoeld, althans de meeste mensen.
Bij het ouder worden vallen mensen weg en bij de heel oude mensen kan het zijn dat iedereen is weggevallen die de jeugdtijd deelde.
Dan ben je echt alleen staand.