In deze aflevering onderzoek ik hoe we artiesten, en onszelf, vaak reduceren tot één label, één beeld, één rol. Aan de hand van het verdrietige overlijden van D’Angelo reflecteer ik op creatie, perfectionisme, en wat het betekent om echt te blijven, ook als het niet vlekkeloos is.

Ik voelde mwah toen ik dit opnam. Twijfelde of het wel iets waard was. Maar dit is precies in welke fase ik nu zit: blijven maken, blijven delen, ook als het geen meesterwerk is.