Jolanda, wat een vrouw. Nog maar 24 en al zoveel tegengekomen op haar pad. Zo is er één welbepaald iets geweest dat haar pad heeft gedefinieerd. Iets wat weinig mensen weten, een ziekte dat een zware lading kent in onze maatschappij. Maar zij besliste om er op haar eigen manier mee om te gaan. Zelfontplooiing en groei voorop, de ziekte dragend als een zware rugzak. Ze ziet wel wat ze aankan.
.
Chapter #03 vertelt het verhaal van een-naar-eigen-zeggen koppig iemand. Evenzeer een trots iemand, maar ook iemand die veel klappen te verduren kreeg. Ze heeft het o.a. over welke belangrijke rol andere mensen in je leven kunnen spelen. Hoe belangrijk dat klankbord is, en hoe we ze soms misschien niet als vanzelfsprekend kunnen beschouwen. Want je weet nooit wanneer je je laatste moment met iemand beleefd hebt.