ขอเจริญพรคุณโยมทั้งหลายที่กำลังรับชมรับฟังธรรมะอยู่ในในขณะนี้นะ คนที่มีความทุกข์มากๆจิตจะไม่ค่อยเบิกบาน ดังนั้นเราต้องมีสติ ค่อยๆแก้ไขอารมณ์จิตของเรา พอมันเศร้าหมองมากๆ มันก็อยู่ไม่เป็นสุข อยู่แบบชีวิตนี้มันไม่กระตือรือร้น จิตใจของเรามันห่อเหี่ยวลงไป ต้องหาวิธีจะให้จิตของเราเบิกบานขึ้นมา ลองดูจิตของเราซิ เป็นยังไงมันเป็นกุศลหรืออกุศล มันมีความสุขหรือความทุกข์ เราต้องรู้ตลอดของเรา คือเรารู้ของเรานะ แก้ไขของเรา หากเราไม่ฝึกจิตไว้ให้ดีนะ ยามมีปัญหาหรือมีอุปสรรคในชีวิต จะดูเป็นเรื่องใหญ่โต แล้วก็เกิดความท้อแท้ ไม่อยากได้อยากดีอะไร หรือมันเหนื่อยล้าเกินไป ที่จะก้าวเดิน สำคัญคือกำลังใจ กำลังใจที่ต้องฝึกฝนขึ้นมา ยิ้มยอมรับทุกสิ่ง แล้วก็เมตตาทุกสิ่ง เข้าใจทุกสิ่ง ทุกคน ให้อภัย แม้คนที่ไม่เข้าใจเรา หรือคนที่คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดีกับเรา เราก็อภัยให้ได้เสมอ แม้เผลอไปบ้างก็ไม่เป็นไรนะ ก็รีบกลับมาให้ไว ก็ขอให้กำลังใจทุกคน ทุกคนก็มีความสำคัญทุกคน อย่างน้อยเราก็รู้จักผ่อนทุกข์ให้ผู้อื่นด้วยความเมตตาและสงสาร มีแต่ความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ ดังนั้นที่เราเป็นทุกข์กันอยู่ ยังมีผู้ที่เป็นทุกข์มากกว่าเราอีกมากมาย ดังนั้นความทุกข์ของเรา บางทีถ้าเทียบกับคนอื่นก็ไม่ได้มากอะไรนะ บางทีเราก็โชคดีแล้วที่เรายังมีชีวิตอยู่กัน ยังมีบ้านให้อยู่ ยังมีอาหารให้กิน ก็ให้เรามองความเป็นจริงของชีวิต แท้จริงเราเกิดมาเพื่ออะไร แล้วเราต้องการอะไร พระพุทธเจ้าทรงสอนเราว่า ความเกิดแก่เจ็บตายนั้นเป็นทุกข์ ไม่ทราบว่าเราเข้าใจกันหรือยัง เกิด แก่ เจ็บ ตาย นั้นเป็นทุกข์ แม้ความสมหวังในทางโลกทั้งหลาย การมีเงินทอง มีชื่อเสียง เกียรติยศ ลาภ ยศ สรรเสริญ อะไรก็ตามมันก็ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงนะ มันเป็นของมาชั่วคราว แล้วความสุขที่แท้จริงคืออะไรล่ะ เราต้องหาความสุขที่แท้จริงในจิตใจของเรา คือความสงบเย็นและเมตตาเสมอ ฝึกจิตของเราให้ยอมรับกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ไม่ใช่ต้องได้ทุกสิ่งที่ตัวเองอยากได้ แล้วเวลามันไม่ได้ล่ะ ถ้าได้มาแล้วมันไม่เป็นดั่งที่คิดล่ะ เราก็ยิ่งเจ็บปวดนะ ยังไงก็พยายามรักษาจิต เจริญเมตตา พุทธานุสติ ก็คือคิดถึง ระลึกถึงพระพุทธเจ้าอยู่เสมอเราจะไม่เดียวดายนะ