สร้างทางให้คนเดิน มิอาจสู้สร้างทางเดินของจิต บางครั้งใจของเรา มันมีทั้ง ขาวและดำ อย่าให้ฝ่ายดำมากกว่าฝ่ายขาว จะเดินทางผิด “คิดผิด พูดผิด ทำผิด” ถ้าใจเราเป็นสีขาว มันจะ “คิดถูก พูดถูก ทำถูก” มีเมตตา ปราณีกับทุกคน ใจจะคิดดีกับทุกคน ไม่ว่าเค้าจะเป็นใคร จะดีหรือไม่ดีก็เมตตา เมตตาเพราะใจเราดีนะล่ะ จิตเราจะมั่นคง อยู่ในความเมตตาและความดีเสมอ สิ่งที่เข้ามาทดสอบ ก็คือเครื่องวัดใจของเรา ใจเราดีได้แค่ไหน มันก็เป็นเพียงสมมติมาทดสอบใจเท่านั้น สอบตกไม่เป็นไร ตั้งใจแก้ไขใหม่ สักวันหนึ่งก็คงสอบได้ “อย่าพ่ายแพ้ใจที่ไม่ดีของตนเองอีกต่อไป” การให้อภัย การมีน้ำใจอันงดงาม มันดีกว่าการมีใจอันคับแคบ ใจที่แล้งน้ำใจ เหมือนบัวแล้งน้ำ บัวแล้งน้ำคือบัวไม่มีวันโต ใจที่แล้งน้ำใจก็ตาย ตายจากความดี จงมีน้ำใจเสมอ ไม่ว่าโลกใบนี้จะเป็นยังไง ไม่ว่าใครจะเป็นยังไง เครื่องล่อของจิตมากมาย เป็นกับดัก ให้เราหลงทางกับสมมติโลกนั้นล่ะ ถ้าเราเมตตาลูกเรา เราก็ต้องเมตตาคนอื่นเหมือนลูกของเรา ถ้าเราเมตตาครอบครัวเรา เราก็ต้องเมตตาครอบครัว เรามีแต่เมตตาให้อภัย มีน้ำใจเสมอ คนที่ไม่คิดร้ายใครใจสบายตลอด คนที่คิดคนโน้นไม่ดี คนนี้ไม่ดี ใจก็ทุกข์ตลอดนั่นล่ะ เมื่อเราคิดได้จงหมั่นเพียรละความไม่ดีในใจเสมอ …แม้มันยากก็ต้องทำ…