ทำใจให้ได้กับความผิดหวัง เราตั้งใจไว้ คาดหวังอะไรไว้ มันไม่ได้ดั่งใจ เราก็ต้องทำใจให้ได้ บางทีสิ่งที่เราคิดไว้ว่าดี มันอาจจะไม่ดีนะ สิ่งที่ได้มันอาจจะดีกว่า ก็เป็นธรรมะ “สอนใจ” ความยึดมั่น หรือความปรุงแต่ง.. มันเป็น ทุกข์ ไงล่ะ และการขาด “สติ” ไม่อยู่กับปัจจุบัน เกิดมาเป็นมนุษย์ มันคิดอดีต คิดอนาคต มันไม่สงบ ถ้าเราทำใจได้ กำลังสอนเรื่องทำใจให้ได้กับทุกเรื่องอยู่นะ แค่ไหนก็แค่นั้นน่ะ มีความรู้สึกว่า ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ก็ถือว่า เราก็ทำดีที่สุดกันแล้วแต่การที่เราได้แล้วเราสมหวังไปเรื่อยๆ เนี่ย เดี๋ยวมันผิดหวังแล้วมันจะเจ็บ เจ็บเพราะยอมรับไม่ได้ ไม่ใช่ว่า อะไรมันต้องได้ดั่งใจเรา เราต้อง “ทำใจ” ให้ได้กับทุกเรื่อง ทั้งดี และไม่ดี เวลาดีก็อย่าไปหลงมัน... เพราะมัน “ไม่เที่ยง” อะไรมันก็ “ไม่เที่ยง” นะ ถ้าเราทุกข์ เราก็จะกังวลไป ปรุงแต่งไปเรื่อย ถ้ามันไม่ได้จริงๆก็ช่างมัน มันก็ไม่ทุกข์ไง ถ้าเราไปยึดว่า ทำไมอย่างนั้นอย่างนี้ เราก็นอนไม่หลับ เสียเงินอีกแล้ว คิดมากอีก นอนไม่หลับอีก "เดี๋ยวอนิจจังก็เกิดขึ้น มันเปลี่ยนได้ เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนได้อีก ขอให้ใจเราดี" หรือไม่เราก็หาวิธีแก้ได้ เอาไม่เป็นไร.. สรุปว่า "อย่าไปคิดอะไรมาก คิดมากเวลาตายแล้วไปไหนมันไม่ดี ไม่คิดเลยสบายกว่า" เดี๋ยวมันก็มีทางที่ดีเอง เดี๋ยวมีทาง ที่ชอบๆ เอง ทำใจให้ชอบแล้วกัน ทำใจให้ชอบก็คือเป็นปกติ ตอนนี้ทำใจอย่างนี้ พระอาจารย์ว่า อยู่กับโลกใบนี้นะ จะอะไรต้องได้...อะไรให้สมหวังไปหมด ไม่ยอมรับกฎพระไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขขัง อนัตตา มันอยู่ในกฎพระไตรลักษณ์ทั้งนั้น แต่บางครั้งเราอธิษฐานอะไรก็ได้มา ตามเหตุปัจจัยสมควรได้ แต่ถ้ามันยังไม่สมควรได้ เราก็ทำใจเรา "ทำใจให้ได้กับทุกเรื่อง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไม่ทุกข์" และไม่จำเป็นจะต้องไปคร่ำครวญ ไม่ต้องไปเพ้อรำพันอะไรอีก จบแล้วแค่นี้ "จบที่ใจเรา"