Պատկերացրեք՝ ապրում եք մի քանի դար առաջվա Հայաստանում․տները գետնափոր են, չկա հեռուստացույց, համացանց, բազմամարդ ընտանիքն ապրում է մի հարկի տակ՝ գերդաստանով։ Ձմռան ցուրտ երեկոներին բոլորով հավաքվում են օդայում, օջախի շուրջ ու պատմություններ պատմում՝ երազելով գարնան ու ծաղկունքի մասին։
Որպիսի լավ պատկերացնենք, թե որքան երանելի էին գարունն ու աշխարհի ջերմությունը, պետք է հասկանալ, որ ձմեռը մեկուսացման շրջանն էր, տներից դուրս գալ գրեթե չէր լինում, այսօրվա նման ամեն մեկն իր աշխատանքին չէր գնում, մարդիկ պարզապես սպասում էին, որ եղանակը տաքանար ու սկսվեր երկրագործության շրջանը, կյանքը նորից սկսվեր։
Այս տարիների մասին պատմությունները, սովորույթներն ու ավանդույթները դարեր շարունակ հավաքվել ու պահպանվել են, որ մի օր հասնեն մեզ։