เขตปกครองตนเองอุยกูร์ซินเจียงมีกลุ่มชาติพันธุ์ที่หลากหลาย ผู้คนแตกต่างกัน มีประเพณีอาหารการกินที่แตกต่างกันด้วย ในอดีต เนื่องจากเศรษฐกิจไม่ค่อยเจริญ ของกินของใช้ก็ค่อนข้างขาดแคลน กลุ่มชาติพันธุ์บ่างส่วน โดยเฉพาะกลุ่มที่เป็นชาวเร่ร่อนจะกินเนื้อสัตว์และผลิตภัณฑ์นมเป็นหลัก กินข้าวและอาหารที่เป็นแป้งไม่มากนัก และไม่ค่อยกินผักด้วย แต่หลังจากจีนดำเนินนโยบายการปฏิรูปและการเปิดประเทศ ชาวจีนรวมถึงผู้คนจากทุกกลุ่มชาติพันธุ์ในเขตซินเจียงได้พ้นจากยุคแห่งเศรษฐกิจที่ขาดแคลน สภาพความเป็นอยู่นับวันยกระดับดีขึ้น โครงสร้างด้านอาหารการกินของชาวซินเจียงจึงเปลี่ยนไปอย่างมาก อาหารเปรียบเสมือนหน้าต่างที่สะท้อนถึงวัฒนธรรมท้องถิ่น เปิดให้ผู้คนทำความเข้าใจกัน และรับรู้ถึงวัฒนธรรมของแต่ละถิ่นด้วย