اوتیسم فقط یک اختلال نیست، بلکه دنیایی از ادراک متفاوت است. کودک یا بزرگسالی که در طیف اوتیسم قرار دارد، دنیا را با چشم‌هایی دیگر می‌بیند؛ شاید کمتر صحبت کند، شاید تماس چشمی نداشته باشد، اما دنیای درونی‌اش پر از حس، رنگ و معناست. اوتیسم یعنی تفاوت در ارتباط، درک، احساس و تجربه‌ی جهان.

پذیرش اوتیسم یعنی درک اینکه هر مغزی منحصر‌به‌فرد است. حمایت واقعی، زمانی شکل می‌گیرد که ما تلاش کنیم زبان این تفاوت را بفهمیم، نه آن را تغییر دهیم. درک، همراهی و آموزش‌های درست می‌توانند پلی باشند میان دنیای اوتیستیک‌ها و دنیای اطرافشان؛ پلی برای ارتباط، رشد و درخشش.