در قسمت سوم مرور کتاب «تئاتر و کارگردانی» ژان ژاک روبین به سراغ این می‌ریم که چطور کارگردانان دوران مدرن تلاش می‌کنند فضاهای تئاتری رو از شکل خشک و بی‌روح خارج کنند و تئاتر رو به پدیده‌ای دموکراتیک بدل کنند و در نهایت خودشون رو وابسته به شکل خاصی از معماری نکنند.