ترس همیشه با هیولاها یا تاریکی‌ها همراه نیست؛ گاهی شکل یک نام را به خود می‌گیرد، یا خاطره‌ای کهنه را، یا حتی چشمانی که سال‌هاست ندیدیم اما هنوز امن‌ترین نقطه‌ی جهان‌اند. این اپیزود درباره‌ی ترس است؛ ترسی پنهان، بی‌فریاد، اما عمیق... ترسی که نه از آینده است و نه از شکست، بلکه از چیزی که هنوز دوستش داریم، هنوز دلتنگش می‌شویم، و هنوز برای نداشتنش هر شب بی‌صدا می‌میریم. این صدا، برای تمام کسانی‌ست که با شجاعت زندگی می‌کنند، اما هنوز در دل‌شان، یک ترس شیرین و نشکسته نفس می‌کشد.