مجموعهٔ تازهٔ «راوی»، کاری از ایمان تاجی، قرار است به مرور مقالاتی از اسلام‌پژوهان غربی، اغلب با موضوع اسلام آغازین و قرآن، بپردازد. دومین قسمت از مجموعهٔ راوی به مرور مقاله‌ای از ایلکا لینستِت با عنوان «خودی‌ها و غیرخودی‌ها: هویت مسلمانان اولیه با استفاده از کتیبه‌شناسی و بررسی‌های نظری» اختصاص دارد. لینستت در این مقاله، در پی یافتن شواهدی بر تأیید نظریۀ فرد دانر، با استفاده از سنگ‌نوشته‌های معاصر با ظهور اسلام نشان می‌دهد دعوت اولیۀ محمد به دین مشخص و مرزبندی‌شده‌ای نبوده و هویت نخستین پیروان محمد در بستری سیال شکل گرفته است.
منابع این قسمت:
- Ilkka Lindstedt, "Who Is In، Who Is Out? Early Muslim Identity through Epigraphy and Theory," Jerusalem Studies in Arabic and Islam, 46 (2019), pp. 147-246.
- Fred Donner, "From Believers to Muslims: Confessional Self-Identity in the Early Islamic Community, Al-Abhath, Vol. 50-51 (2002-2003), pp. 9-53.
- Wadad al-Qadi, "Non-Muslims in the Muslim Conquest Army in Early Islam," Christians and Others in the Umayyad State, Chicago: Oriental Institute of the University of Chicago, 2016, pp. 83-123.
تصویر کاور این شماره گرافیتی یا سنگ‌نوشته‌ای است که در ۱۹۸۸ در کاوش‌های باستان‌شناختی در صحرایی در جنوب اردن کشف شده و شامل دعایی است به خط کوفی که در رمضان ۱۰۹ هجری نوشته شده است. کاتب نوشتۀ خود را با «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز کرده و از خداوند می‌خواهد نماز و روزۀ او را قبول کند. متن کامل این کتیبه به شمارۀ ۶۵ در ضمیمۀ مقالۀ لینستت آمده است.