دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را _دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا //کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز _ باشد که بازبینم دیدار آشنا را // ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون _ نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا //در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل_ هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا // ای صاحب کرامت شکرانه سلامت _ روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را// آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است_ با دوستان مروت با دشمنان مدارا //در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند _ گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را // آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند _ اشهی لنا و احلی من قبله العذارا // هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی_ کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را// سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد _ دلبر که در کف او موم است سنگ خارا// آیینه سکندر جام می است بنگر _ تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا //خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند _ساقی بده بشارت رندان پارسا را// حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود_ ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را