سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد_ وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد// گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است_ طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد// مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش_ کو به تأیید نظر حل معما می‌کرد// دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست_ و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد // گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم_ گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد// بی دلی در همه احوال خدا با او بود_ او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد// این همه شعبده خویش که می‌کرد این جا _سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد// گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند_ جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد// فیض روح القدس ار باز مدد فرماید _ دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد // گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست_ گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد