صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را _که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را// شکرفروش که عمرش دراز باد چرا _ تفقدی نکند طوطی شکرخا را //غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل_ که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را // به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر_ به بند و دام نگیرند مرغ دانا را // ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست _ سهی قدان سیه چشم ماه سیما را // چو با حبیب نشینی و باده پیمایی _ به یاد دار محبان بادپیما را // جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب_ که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را //در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ _ سرود زهره به رقص آورد مسیحا را