ในรัฐธรรมนูญทุกฉบับตั้งแต่ พ.ศ. 2475 เป็นต้นมา เราจะพบกับข้อความในหมวดที่ 1 ในมาตราใดมาตราหนึ่งว่า

“อำนาจอธิปไตยเป็นของปวงชนชาวไทย พระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นประมุข ทรงใช้อำนาจนั้นทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ” (ข้อความจากมาตรา 3 รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2560) ซึ่งมาตราที่ระบุข้อความดังกล่าวนั้นเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งที่ประกอบให้สถาบันการเมืองต่าง ๆ สามารถใช้อำนาจได้โดยมีกลไกที่ชัดเจน และทำให้รัฐสามารถทำงานได้เพื่อประโยชน์สาธารณะ

อย่างไรก็ดี การระบุข้อความว่า “ทรงใช้อำนาจนั้น” เอาไว้ อาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดหรือตีความจนเกินเลยไปได้ ดังนั้น ฤา จึงเห็นสมควรในการนำเสนอถึงประเด็นนี้ว่า

หลัง พ.ศ. 2475 เมื่อประเทศไทยได้เปลี่ยนผ่านเข้าสู่ระบอบประชาธิปไตยแล้ว พระมหากษัตริย์จะไม่ทรงสามารถบริหารแผ่นดินได้ด้วยตัวเองอีกต่อไป เพราะพระมหากษัตริย์ได้ทรงสละอำนาจอธิปไตยของตนเองให้แก่ประชาชนทั้งประเทศ ดังนั้นประชาชนจึงเป็นผู้มีอำนาจอธิปไตย แต่เนื่องจากการมีพระมหากษัตริย์อยู่ในระบอบประชาธิปไตยและเป็นการถวายเกียรติยศให้แก่พระมหากษัตริย์ผู้เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตยในอดีต การระบุให้ทรง “ใช้อำนาจนั้นทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ” จึงหมายถึง ประชาชนให้พระมหากษัตริย์ทรงใช้อำนาจอธิปไตยของประชาชนแทน

#LueHistory #รัฐธรรมนูญ