سرو روان - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتیان در شور گُلعِذاری ز گلستانِ جهان ما را بسزین چمن سایهٔ آن سروِ روان ما را بسمن و همصحبتیِ اهلِ ریا دورَم باداز گرانانِ جهان، رَطلِ گران ما را بسقصرِ فردوس به پاداشِ عمل می‌بخشندما که رندیم و گدا، دیرِ مُغان ما را بسبنشین بر لبِ جوی و گذرِ عمر ببینکاین اشارت ز جهانِ گذران، ما را بسنقدِ بازارِ جهان بِنگر و آزارِ جهانگر شما را نه بس این سود و زیان ما را بسیار با ماست، چه حاجت که زیادت طلبیم؟دولتِ صحبتِ آن مونسِ جان ما را بساز درِ خویش خدا را به بهشتم مَفرستکه سرِ کویِ تو از کون و مکان ما را بس************تو دوری از برم دل در برم نیستهوای دیگری هم در سرم نیستبه جان دلبرم که از هر دو عالمتمنای دگر جز دلبرم نیست************نازار دلی را که تو جانش باشیمعشوقه‌ی پیدا و نهانش باشیزان میترسم که از دل آزردن تودل خون شود و تو در میانش باشیدانی که به دیدار تو چونم تشنههر لحظه که بینمت فزونم تشنهمن تشنه آن دو چشم مخمور توامعالم همه زین سبب به خونم تشنه