Στο χωριό Σκαλίστε, οι κάτοικοι μιλούν για έναν πολεμιστή που δεν βρήκε ποτέ γαλήνη. Κάθε τόσο, το φάντασμά του περιφέρεται στους δρόμους, κρατώντας ένα λαμπερό σπαθί που αστράφτει στο σκοτάδι. Άλλοι τον βλέπουν ως φύλακα του χωριού, άλλοι ως απειλή που προαναγγέλλει συμφορές. Το μόνο βέβαιο είναι πως η παρουσία του παγώνει τον αέρα και γεμίζει τις νύχτες με τρόμο. Στο δέκατο και τελευταίο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη», ζωντανεύει ο θρύλος του φαντάσματος με το σπαθί – μιας φιγούρας που συνδέει τον πόλεμο, την τιμή και την αιώνια κατάρα με την ψυχή ενός ολόκληρου τόπου.
Στο Μουσάτσεβο, ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι έχει γίνει κέντρο φόβου και δεισιδαιμονίας. Οι ντόπιοι μιλούν για φιγούρες που εμφανίζονται στα παράθυρα, για βήματα που αντηχούν σε άδεια δωμάτια και για ψιθύρους που ακούγονται μέσα στη νύχτα. Όσοι τόλμησαν να μπουν, περιγράφουν παγωμένο αέρα, ανεξήγητες κινήσεις και την αίσθηση πως κάποιος τους παρακολουθεί. Κάποιοι λένε πως εκεί χάθηκε μια ολόκληρη οικογένεια, άλλοι πως το σπίτι έγινε πέρασμα για ανήσυχες ψυχές. Στο ένατο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη» αποκαλύπτουμε τον θρύλο του Σπιτιού των Φαντασμάτων στο Μουσάτσεβο – ενός τόπου που η ίδια η σιωπή μοιάζει να κρύβει φωνές.
Οι ιστορίες λένε πως σε κάποια βουλγάρικα χωριά, τις νύχτες του χειμώνα, εμφανιζόταν ένας ξένος. Χτυπούσε πόρτες ζητώντας ζεστασιά και ψωμί· κι όποιος τον δεχόταν, ευλογούνταν με καλοτυχία, ενώ όποιος τον απέρριπτε, βυθιζόταν σε συμφορές. Κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν στ’ αλήθεια: ένας φτωχός ταξιδιώτης, ένα πνεύμα μεταμφιεσμένο ή μήπως ο ίδιος ο διάβολος που δοκίμαζε τις καρδιές των ανθρώπων; Στο όγδοο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη» εξερευνούμε τον θρύλο του Απρόσκλητου Επισκέπτη – μιας μορφής που κουβαλά το μυστήριο του άγνωστου και τη δοκιμασία της ανθρώπινης ψυχής.
Στις βουλγαρικές παραδόσεις συναντάμε πλάσματα που δεν βρίσκουν γαλήνη μετά θάνατον. Ένα από αυτά είναι το Εκδικητικό Πνεύμα – μια ψυχή που επιστρέφει από τον άλλο κόσμο για να τιμωρήσει όσους την αδίκησαν. Λέγεται πως εμφανίζεται με τη μορφή σκιάς ή ψιθύρου, φέρνοντας αρρώστιες, κακοτυχίες και φόβο σε ολόκληρα χωριά. Οι ιστορίες περιγράφουν σπίτια στοιχειωμένα, δρόμους που κανείς δεν διασχίζει μετά το σούρουπο και σκιές που ακολουθούν τους ταξιδιώτες. Στο έκτο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη» ζωντανεύει ο θρύλος του Εκδικητικού Πνεύματος – μια ιστορία που μας θυμίζει πως οι πράξεις του ανθρώπου αφήνουν σημάδια που ούτε ο θάνατος δεν σβήνει.
Στο μικρό χωριό Τσονέβο στέκει ένα ερειπωμένο σπίτι που οι κάτοικοι αποφεύγουν ακόμη και να κοιτάξουν. Λένε πως οι τοίχοι του έχουν ποτίσει με αίμα και πως κάθε οικογένεια που τόλμησε να ζήσει εκεί βρήκε τραγικό τέλος. Οι φήμες μιλούν για ανεξήγητους ήχους, για φιγούρες που εμφανίζονται στα παράθυρα και για σκιές που κινούνται μέσα στα δωμάτια. Κάποιοι πιστεύουν ότι μια παλιά προδοσία καταράστηκε το σπίτι, άλλοι ότι είναι παγίδα πνευμάτων που δεν βρίσκουν γαλήνη. Στο έβδομο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη» ξετυλίγουμε τον θρύλο του καταραμένου σπιτιού στο Τσονέβο – μιας ιστορίας που κρατά ζωντανό τον φόβο ενός χωριού μέχρι σήμερα.
Στα βουνά της Βουλγαρίας, λέγεται πως υπήρχε ένα χωριό που χάθηκε μυστηριωδώς από τον χάρτη. Το Σντέρφσκι, όπως το αποκαλούν οι παλιοί, κατοικούνταν από ανθρώπους που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τις αρχαίες τους δοξασίες. Οι θρύλοι μιλούν για κατάρες, για φωνές που ακούγονται ακόμα μέσα στη νύχτα, και για σπίτια που στέκουν ερειπωμένα, αλλά ποτέ εντελώς άδεια. Κανείς δεν ξέρει αν οι κάτοικοι έφυγαν, αν χάθηκαν ή αν συνεχίζουν να ζουν σε μια άλλη διάσταση, κρυμμένοι από τον χρόνο. Στο τέταρτο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη», ανακαλύπτουμε τον σκοτεινό μύθο του χωριού Σντέρφσκι – ενός τόπου που μοιάζει να υπάρχει μόνο στη μνήμη και στις σκιές.
Στους πρόποδες του βουνού Ζόρνιτσα, οι ντόπιοι διηγούνται ιστορίες για τον Νεραϊδένιο – ένα μυθικό πλάσμα, μισός άνθρωπος και μισός πνεύμα, που λέγεται πως προστάτευε τις νεράιδες του δάσους. Σύμφωνα με τον θρύλο, η αγάπη του για μια θνητή προκάλεσε την οργή των θεϊκών δυνάμεων, και έτσι καταδικάστηκε να περιπλανιέται για πάντα γύρω από το βουνό, φρουρώντας τα μυστικά του. Οι νυχτερινοί ταξιδιώτες μιλούν για φωτεινές μορφές που χορεύουν στις πλαγιές και για ήχους που μοιάζουν με τραγούδια νεράιδας. Στο πέμπτο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη» ανακαλύπτουμε τον θρύλο του Νεραϊδένιου και του Ζόρνιτσα – μια ιστορία αγάπης, τιμωρίας και αιώνιας μαγείας που δένει το βουνό με τις σκιές του παραμυθιού.
Στην καρδιά της Ροδόπης, μια πέτρινη γέφυρα στέκει αιώνες τώρα πάνω από τον Άρδα ποταμό. Οι ντόπιοι την ονομάζουν «Γέφυρα του Διαβόλου» και τη συνοδεύουν ιστορίες για ψιθύρους, σκοτεινές φιγούρες και σκιές που εμφανίζονται τα μεσάνυχτα. Λέγεται ότι ο χτίστης της αναγκάστηκε να σφραγίσει μέσα στις πέτρες την ίδια την ψυχή του, για να σταθεί το έργο όρθιο. Στο πρώτο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη», ανακαλύπτουμε τον θρύλο που δένει τον τόπο με τον μύθο και δίνει στη γέφυρα μια ατμόσφαιρα στοιχειωμένης αιωνιότητας.
Ο ποταμός Τούζα δεν είναι απλώς μια πηγή ζωής· είναι τόπος στοιχειωμένος από ιστορίες και θρύλους. Οι παλιοί λένε πως στα νερά του κατοικούν πνεύματα που σαγηνεύουν τους ταξιδιώτες, παρασύροντάς τους στα βάθη. Κάποιοι μιλούν για μια κόρη που χάθηκε από αγάπη και η ψυχή της μεταμορφώθηκε σε νεράιδα του ποταμού, άλλοι για κατάρες που βαραίνουν όσους επιχειρήσουν να τον διασχίσουν νύχτα. Στο τρίτο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη» ανακαλύπτουμε τον μύθο του ποταμού Τούζα, όπου η φύση και το υπερφυσικό μπλέκονται σε έναν ακαταμάχητο θρύλο νερού και μνήμης.
Στα βάθη της βουλγαρικής παράδοσης υπάρχει η αφήγηση μιας νύχτας όπου το φως χάθηκε, και το σκοτάδι κυρίευσε τα πάντα. Οι κάτοικοι μιλούν για ουρλιαχτά ανέμων, για ψυχές που περιπλανήθηκαν και για δαίμονες που βγήκαν από τα βουνά. Ήταν μια νύχτα όπου κανείς δεν τολμούσε να ανάψει κερί, γιατί πίστευαν πως η φλόγα θα τραβούσε τα πνεύματα. Στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς «Σκιές του Δούναβη» ζωντανεύει ένας από τους πιο ανατριχιαστικούς θρύλους: η φρικτή νύχτα χωρίς φως, που δίδαξε στους ανθρώπους τον φόβο αλλά και τη δύναμη της ελπίδας όταν ξαναφάνηκε η αυγή.