Δεν τους ξέρουμε από κοντά. Αλλά είναι σαν να τους... ξέρουμε. Τους ανοίγουμε το σπίτι μας σχεδόν κάθε Κυριακή. Εκείνοι μπαίνουν στις καρδιές μας για όλα όσα κάνουν στον αγωνιστικό χώρο ή λένε στις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες. Είναι εν γένει δικοί μας άνθρωποι οι ποδοσφαιριστές ασχέτως αν δεν τους έχουμε δει ποτέ τους πιο πολλούς από κοντά.

Και όμως. Ο κόμπος στο στομάχι είναι τέτοιος που όταν ακούς μία δυσάρεστη είδηση είναι σαν να έχασες δικό σου συγγενή. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του Ντιόγκο Ζότα με τον αδερφό του που έφυγαν τόσο άδικα και γρήγορα από τη ζωή. Ωστόσο, δεν είναι οι μοναδικοί. Δυστυχώς.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης μιλάνε για ανάλογες ιστορίες και τις θυμούνται με έναν κόμπο στο στομάχι.